به نقل از «خبرگزاری میزان»

ثارالله صفت اختصاصی امام سوم(ع)/ امر به معروف و نهی از منکر یکی از اهداف قیام امام حسین(ع)

تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۱۵۰۱۹۲

خبرگزاری میزان- کارشناس علوم قرآنی گفت: امام حسین(ع) صفت‌های ارزشمند بسیاری را در وجودشان به نهادینه دارند که بخشی از آن‌ها، صفت‌های اختصاصی و در اصطلاح اختصاصات حضرت اباعبدالله(ع) هستند.

محمد طاها مرادی کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان گفت: شعبان ، ماه بسیار شاد و پر برکتی است که حضرت محمد(ص) درباره این ماه فرموده اند: "شعبان ماه من است".

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: به جای آوردن صلوات خاصه ماه شعبان و همچنین ادا کردن اعمال مشترک این ماه که برای تمامی روزهای آن قابل استفاده است، از موارد قابل توجه درباره اعمال ارزشمند و پرفضیلت این ماه است.


مرادی تصریح کرد: حضرت امیرالمومنین علی(ع) درباره فضیلت ماه شعبان فرموده‌اند: "خداوند این ماه را شعبان نامید زیرا نیکی‌ها در آن شاخه شاخه می‌شود،‌ درهای بهشت در آن گشوده و نعمت‌های بهشتی با ارزان‌ترین قیمت و آسان‌ترین راه به شما عرضه می‌شود".

وی در ادامه صحبت‌های خود اظهار کرد: ماه شعبان در میان تمامی ماه‌ها ،‌ تنها ماهی است که در آن هیچ‌گونه شهادتی وجود ندارد و نخستین ولادت در این ماه مبارک ، ولادت با سعادت امام حسین(ع) است که روز پاسدار هم نامیده شده است.

این کارشناس علوم قرآنی افزود: امام حسین(ع) صفت‌های ارزشمند بسیاری را در وجودشان به نهادینه دارند که بخشی از آن‌ها، صفت‌های اختصاصی و در اصطلاح اختصاصات حضرت اباعبدالله(ع) هستند.

وی با اشاره به صفت‌های اختصاصی امام سوم(ع) توضیح داد: ثارالله یکی از اختصاصات فرزند حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) است همانگونه که این صفت در زیارت عاشورا نیز در قالب عبارت "السلام علیک یا ثارالله وبن ثاره" به کار برده شده است.


مرادی همچنین گفت: امام سوم(ع) در جریان مصیبت سنگین واقعه کربلا ،‌ صبر و شکیبایی بسیاری از خود نشان دادند که در بسیاری از منابع به این اشاره شده که این حضرت فراتر از اسماعیل ذبیح الله(ع) و ابراهیم ذابح الله(ع) ایستادند.

وی خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) برای زنده نگاه داشتن نماز ،‌ حجاب و همچنین اصلاح امت خود گام در مسیر جهاد نهادند و در این مسیر اعضای خانواده خود و یاران و فرزندانشان را فدا کردند. امام سوم (ع) همچنین در روند مبارزاتی خود همواره به امر به معروف و نهی از منکر توجهی خاص و ویژه داشتند.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۱۵۰۱۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لرستان در سوگ بنیانگذار مکتب تشیع

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، مردم لرستان در شب شهادت بنیانگذار مکتب تشیع، امام جعفر صادق (ع) بر سر و سینه زدند و اشک ماتم ریختند.
امام صادق (ع) در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد.

برخی منابع تولد ایشان را در سال ۸۰ هجری قمری ذکر کرده اند. پدر بزرگ ایشان امام سجاد (ع)، پدر بزرگوارشان امام محمد باقر (ع) و مادرشان معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است.

به عقیده شیعه، دوران امامت امام جعفر صادق (ع) ۳۴ سال بود که با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان مصادف بوده‌است. امام صادق (ع) با پنج تن از خلفای بنی امیه، هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید بن عبدالملک، یزید بن ولید بن عبدالملک، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ملقب به حمار و دو تن از خلفای بنی عباس ابوالعباس (عبدالله بن محمد) معروف به سفاح و ابوجعفر معروف به منصور دوانیقی معاصر بود.

یکی از خصوصیات بارز امام صادق (ع) علم فراوان ایشان است. امام صادق (ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشتند. ایشان بسیار اهل زهد، عبادت، روزه داری و تلاوت قرآن بودند. امام صادق (ع) به فقرا کمک بسیار می‌کردند و در بیشتر شب‌ها به صورت ناشناس برای فقرا غذا می‌بردند به طوری که بخشندگی ایشان در بین مردم زبانزد بود.

عصر امام صادق (ع)، عصر جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون بود. پس از زمان رسول خدا دیگر چنین فرصتی پیش نیامد تا معارف اصیل اسلامی ترویج شود به خصوص که قانون منع حدیث و فشار حُکّام اموی باعث تشدید این وضع شده بود بنابراین خلأ بزرگی در جامعه آن روز که تشنة هرگونه علم و دانش و معرفت بود، به چشم می‌خورد.

امام صادق (ع) با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدر بزرگوارشان را گرفتند و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به وجود آوردند و در رشته‌های مختلف علمی و نقلی شاگردان بزرگی تربیت کردند.

هشام بن حکم، مفضل بن عمر کوفی جعفی، محمد بن مسلم ثقفی، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن طاق و جابر بن حیان از شاگردان ایشان بودند. تعداد شاگردان امام را تا چهار هزار نفر نوشته اند. ابوحنیفه رئیس یکی از چهار فرقه اهل سنت، مدتی شاگرد امام صادق (ع) بود و خودش به این موضوع افتخار کرده است.

امام جعفر صادق (ع) از فرصت‌های گوناگونی برای دفاع از دین و حقانیت تشیع و نشر معارف صحیح اسلام استفاده می‌برده است. مناظرات زیادی نیز در همین موضوعات میان ایشان و سران فرقه‌های گوناگون انجام پذیرفت که طی آنها با استدلال‌های متین و استوار، پوچی عقاید آنها و برتری اسلام ثابت می‌شد.

بیشترین احادیث از امام صادق (ع) نقل شده است، اولین علت این امر مربوط به شرایط خاص زمان امامت ایشان و دومین دلیل این است که ایشان از دیگر امامان بیشتر عمر کردند و به همین علت امام صادق (ع) را شیخ الائمه نیز می‌نامند.

همچنین فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به امام جعفر صادق (ع) است، زیرا بخش عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از ایشان است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده است از هیچ یک از ائمه نقل نشده است.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی